Zamknąć

O nas

Gmina Marina - piękna przyroda, dziewicze plaże, czyste morze i mnóstwo zabawy dla całej rodziny

Informacje kontaktowe

BITWA O MARINĘ

Bośniacki pasza Seidi Ahmet w 1657 z silną armią wyruszył na podbój miast dalmatyńskich, a po nieudanym oblężeniu Splitu Turcy wyruszyli z zamiarem zdobycia Mariny. Powodem ataku była zemsta na wojowniczych mieszkańcach Mariny, toczących częste wojny z Turkami, ale również bogactwa tego miejsca.

Atak na wioskę rozpoczął się pod koniec czerwca, a mieszczanie i kapitan Jakov Jerković nie zgodzili się na poddanie się i bronili się wszelką dostępną bronią, strzelbami i armatami. Niespodziewanie silna obrona walecznych obrońców, na których natknęły się liczniejsze tureckie wojska, zmusiła paszę do wielodniowego niszczenia tego miejsca dużymi armatami. Weneckie dowództwo wojskowe nie wysyła pomocy, myśląc, że Marina jest nie do obronienia, mieszczanie jednak z pomocą jedynie około 30 mieszczan z wyspy Drvenik, chcą za wszelką cenę bronić tego miejsca i nie chcą go opuszczać.

Po siedmiu dniach oporu Turcy dokonali ostatecznego ataku, przedarli się do wioski, a obrońcy, nie mogąc utrzymać dalej natarcia przez zniszczone mury, niemal wszyscy giną wraz z kapitanem Jerkoviciem, którego serce zostaje napite na włócznię. W Marinie zginęło około trzystu osób, tyle też trafiło do niewoli wraz z kobietami, osobami starszymi i dziećmi, podczas gdy tyle samo kobiet i dzieci uciekło nocą i pod strzałem statkami do Trogiru. Turcy plądrują i zbierają obfite łupy, tysiąc dwieście koni: „...gdyż wioska ta zaliczała się do jednej z najludniejszych i najbogatszych w Dalmacji.“

Marina, miasto, w którym rocznie rodziło się około czterdziestu dzieci, uległa kompletnej ruinie. Po roku 1657 duża liczba nazwisk w Marinie nigdy więcej się nie pojawiła i wymarła, podczas gdy niektórzy potomkowie ocalałych starych rodów mieszkają na terenie Mariny związani z rodzinnymi stronami do dzisiaj.

 

Inscenizacja bitwy o Marinę odbywa się tradycyjnie co roku w czerwcu.